Cultuurshock

Tijdens de reis naar Yabelo, die overigens zoals in de andere blogs te lezen is prachtig was, is het begonnen. Mijn heimwee, in Yabelo werd het nog erger en ondertussen zit ik in een ware cultuurshock. Ook omdat het nog niet duidelijk is waar we straks gaan wonen en de mensen die ons rondleiden steeds maar tijdelijk zijn heb ik moeite met mijn plek vinden. Ik leer mezelf hier goed kennen. Ik ben een enorme control-freak en erg gehecht aan onze westerse luxe. Helemaal niet erg, maar wel lastig.

Vandaag ging het al iets beter, we hebben kennis gemaakt met de mensen die wel 3 maanden (en langer) blijven. We hebben de eerste disabled people gezien, deze waren bezig met een cursus naaien en patroon tekenen en heel tevreden (Mams: ze werkten op prachtige oude “Singer” apparaten). En we zijn door Yabelo gelopen, een leuk stadje met kinderen die ons niet alleen aanstaren maar ook reageren als we “akam”(hallo) zeggen. Ik hoop dat we snel een plek vinden voor onszelf, zodat we een thuis kunnen creëren, zelf kunnen koken en vooral dat we volop bezig zijn met ons onderzoek. Dat is waar we uiteindelijk voor zijn gekomen en waardoor ik helemaal opleef.

Dikke kus