Awasa

Vanaf afgelopen woensdag tot zondag hebben wij een bezoekje gebracht aan Awasa (en Ziway). We hadden zin om toeristje te spelen en we hadden een afspraak met onze supervisor op minder grote afstand, Marieke. Awasa is een stad en ligt aan een meer, ongeveer 5 uur rijden van Yabelo af. Om half 6 werden wij opgehaald om met de auto mee te rijden. Bij het instappen zagen wij dat er in de ‘kofferbak’ ook reizigers zaten. De bijrijdersstoel en de achterbank hadden ze blijkbaar vrij gehouden voor de faranji’s. Na een reis die weer vol indrukken zat gingen we op zoek naar het, luxe, hotel dat Marieke voor ons bedacht had. Dit gaf nog wat problemen, wij hadden namelijk Lake Shore verstaan aan de telefoon, dat kende Sentayo (de chauffeur) niet. Het restaurant, Dolce Vita, dat erbij zit kende hij ook niet. Vragen aan voorbijgangers leverde de eerste pogingen ook niets op, dat kan komen doordat Sentayo Dolce uitsprak als Polietsje (zoiets als politie). Toen Nerissa snel Dolce riep werden we wel de goede kant op gestuurd. Bij aankomst werd ons meteen meegedeeld dat het niet aan Sentayo lag, het hotel heet namelijk Lake Side en niet Lake Shore…

Een snelle blik op de kamers (en badkamer) deed ons glunderen van geluk, een echte wc en een boiler!! Dat betekent een warme douche!! Daarop het bed nog snel getest en deze lag ook heerlijk, het geluk kon niet op.
Vervolgens was het tijd voor lunch. Daar hadden we al eerder kennis mee gemaakt in Awasa en dat was goed. Veel verse groenten zijn hier namelijk te krijgen (vergeleken met Yabelo), dus een salade met kip werd besteld, daarnaast een ananasjuice (nee, geen pineapple juice, ananas heet hier gewoon ananas). In de middaguren moesten we aan het werk, we hadden een afspraak met een revalidatiecentrum. Die dag gebeurde er verder ook niet veel boeiends meer.

De dag erna was een dag om te reizen naar Ziway. Ethiopië heeft geen treinen, in ieder geval geen treinen die mensen vervoeren. Daarnaast is Ethiopië 27 keer zo groot als Nederland, het vervoeren van mensen gebeurt op verschillende manieren:
1. Te voet, voor de kleine afstanden of voor de mensen die zich andere vormen van vervoer niet kunnen permitteren of voor de routes die niet geschikt zijn voor een andere vorm van vervoer.
2. Per ezelkar, voor de eigenaren en verder weet ik niet hoe dit werkt.
3. Per paardentaxi, een gammel iets, dat door moet gaan voor koets, hierop mogen twee mensen tegelijkertijd vervoerd worden, deze methode wordt gebruikt binnen de stadjes. Het is erg jammer dat de eigenaren weinig hebben begrepen van zorg voor je dier. De paarden lopen bijna allemaal kreupel (daarop moest Milou mij wijzen, dat zag ik zo gauw niet) maar wat ik nog schokkender vind zijn de wonden die de paarden bijna allemaal hebben op de plekken waar het tuig om hun lichaam vast zit gebonden. Deze vorm van vervoer wordt door ons niet gebruikt, uit stil protest voor de paarden.
4. Per bajaj, wordt ook wel tuktuk genoemd in andere beschavingen op deze wereld. De methode wordt binnen de stad gebruikt en naar de iets meer uithoeken of aangrenzende plekken van het dorp/de stad.
5. Per taxi, hetzelfde idee als een bajaj, maar dan alleen maar in Addis gezien tot noch toe.
6. Per minibus, dit lijkt op een bestelbusje, op het busje dat Leo en Yvette hadden toen ik 6 jaar geleden in Boris zijn val liep, ze worden ook wel eens minder vriendelijk turkenbusjes, of polenbusjes genoemd, vanaf nu noemen we ze Ethiopiërbusjes want hier stoppen ze er veel meer in en op. Deze busjes rijden binnen de grotere steden een vaste route, maar ze rijden ook tussen steden in. In Yabelo zien we ze maar af en toe en hier worden ze dus als intercity gebruikt.
7. Per Jesus Christ Superstar bus, exact als in de film, met kruis (meestal op de bus geplakt) en met bagagerek op het dak. Deze worden gebruikt voor de drukke routes binnen de steden, je kunt opstappen op het busstation, dan rijdt de bus weg als ie vol is en niet op bepaalde tijden. Je kunt ook aan de kant van de weg opstappen, dan houdt je je hand omhoog (zo houdt je ook een bajaj en taxi aan trouwens) en als je geluk hebt is er plek in de bus en kun je er een paar honderd meter achteraan rennen alvorens in te stappen. Deze bussen kunnen ook gehuurd worden (inclusief personeel) en worden heel vaak aangehouden door de politie om de papieren te bekijken en te controleren of er niet meer mensen dan stoelen in de bus gepropt zijn.
8. Per auto, meestal zijn dit gehuurde auto’s van organisaties. Om hiermee te kunnen reizen moet je contacten hebben. Wij hebben dus het geluk met Gayo.

Onze tocht naar Ziway werd gedaan met optie 7, de JCS-bus. Wij stapten op bij het busstation in Awasa en moesten dus wachten tot de bus vol was. Wij waren nummer 3, 4 en 5 die de bus in stapten, met nog zo’n 20 stoelen te vullen kun je uitrekenen dat het lang duurde voordat de bus vertrok. Onze pogingen om mensen binnen te trekken door heel hard : “dit is de kans op een bustrip met faranji’s” en meer van dat soort kreten te roepen, mochten niet baten. De enige redenen die ik hiervoor kan bedenken is dat de Ethiopiërs niet echt goed zijn in Nederlands, of dat het te veel gedoe is om vervolgens weer terug te komen naar waar je eigenlijk moet zijn.
Een voordeel dat we hadden was dat het na een kwartiertje vertrokken te zijn begon met regenen. Vanuit mijn vorige blog is het nu denk ik wel duidelijk hoe dat gaat (heel hard). Politiemensen houden blijkbaar niet van regen en hadden daarom geen zin om aan controle te doen. Dat scheelde toch weer een hele hoop stops.

Onze meeting met Marieke in Ziway was leuk, maar verder viel Ziway wat tegen (het was nog altijd luxer en meer ontwikkeld dan Yabelo, Hoe verwend kun je zijn na 1 dag Awasa..??) Gelukkig konden we op vrijdag, één dag later, alweer terug naar Awasa. Marieke en haar man (hij heet Wanemagayo, als ik het goed heb verstaan, schrijven zal ik het wel verkeerd doen) hebben een veilig busje uitgezocht, dat was ook een hele strijd op zich. Steeds dacht Marieke dat ze een busje ‘gevonden’ had, ze stond in de schaduw en er werd Awasa geroepen, en dan zij Wanemagayo dat het niet goed was, dat het niet klopte (blijkbaar te zien aan de nummerplaat) of iets in die trant. Uiteindelijk hadden we wel een busje dat voldeed aan de eis dat ie naar Awasa reed, snel afscheid genomen en daar gingen we weer. Halverwege reed het busje echter een parkeerplaats op en werden we overgegooid in een ander busje. Blijkbaar ging die andere toch niet zelf helemaal naar Awasa.

De overgebleven dagen hebben we ons vermaakt met toeristje spelen. We hebben ons wild geshopt, heel luxe gegeten, steeds een nieuwe kamer moeten zoeken omdat we niks gereserveerd was en het heel druk was vanwege een hardloopwedstrijd. Verder hebben we zaterdag nog een bootje gehuurd om nijlpaarden te bekijken (dat is gelukt), het knuffelen heb ik op aanraden van de gidsen achterwege gelaten. In de middag zijn we gaan zwemmen en zondag hebben we afgesloten met nog een beetje shoppen en terug rijden naar Yabelo.

Het spijt me dat deze blog zo lang is geworden, ik heb oprecht mijn best gedaan om het zo kort mogelijk te houden, ik had nog 4 pagina’s door kunnen typen.

Verder wil ik iedereen nog aanraden om een bezoekje te brengen aan Awasa, dit is namelijk het paradijs op aarde. Verder wijdt ik er niet over uit, want dan komen die 4 pagina’s er daadwerkelijk bij. Ik zal jullie thuis overtuigen met de foto’s die ik heb, dat je leven niet compleet is als je niet in Awasa bent geweest.