Bouwen en gebouwen

(English again included)

Omdat ik het niet laten kan, komen er toch nog een paar blogs tussendoor over hoe het leven hier nou eigenlijk is. Over die kleine dingen die me opvallen en waardoor dit Kathmandu is en niet Breda, Amsterdam of Zevenbergen.

De huizen zijn hier ten eerste volkomen anders gebouwd. Wel met gebruik van bakstenen, maar deze worden opgestapeld tussen een betonnen frame en dan losjes vastgemetseld. Klinkt als een kwetsbare methode, maar deze huizen hebben de aardbevingen relatief goed overleefd. De huizen gebouwd zijn van klei/leem hebben de beving niet goed overleeft. Deze huizen zijn te vinden in de oude centra, Kathmandu, Bhaktapur, Patan en in de meer landelijke gebieden.
De bakstenen huizen zijn bijna allemaal 4 a4 verdiepingen hoog, ze hebben balkonnetjes en raampjes die bijna allemaal open kunnen. In de dichtbevolkte stad zie je niet goed wat ik zo grappig vind aan deze manier van bouwen. Maar zodra je de steden uit rijdt, kom je in groener gebied, waar deze zelfde huizen staan. Bij deze huizen is er niet standaard een huis tegenaan gebouwd, maar de mogelijkheid is er wel, voor de toekomst. Een zijde van het gebouw is helemaal onbeschilderd gelaten, er zijn geen ramen, geen versieringen, gewoon het betonnen frame met de gestapelde bakstenen.

De tempels (of in ieder geval de Monkey Temple) op hun beurt worden (her)opgebouwd door het gooien van een betonmengsel tegen de muur dat dan wordt aangestampt. Dat is de manier die ze hier al decennia of zelfs eeuwen gebruiken en die ze blijven gebruiken. Ook al hebben de aardbevingen bewezen, dat dit misschien niet de meest stabiele manier van bouwen is.
En ergens snap ik dit ook wel. Een andere manier van bouwen, zou de tempel waar ik het nu over heb, minder een Nepalese tempel maken.
Al hoop ik dat ze voor de huizen wel een stabielere oplossing zullen gebruiken.




I have to say sorry twice, first because I know, my english will be not as good as I hope it is. Second because, I’m first gonna write a few blogs about life in Kathmandu. Little things that I see, that prove that I am not in any Dutch city.

To start with houses, these have been built completely differently. They do use bricks, but these are piled between a concrete frame and loosely fixed. Sounds like a vulnarable method, though these houses survided the earthquakes quite well. The houses which are made of clay have had more to suffer. These houses are to be found in the old city centres of Kathmandu, Bkaptapur and Patan and in more rural areas.
The brick houses have 3 or 4 floors, they have little balconies and windows that all can be opened. In the denseley populated city it is hard to see what is so funny about these houses. But, when you leave the cities and arrive in more green area, where the same houses are to be found you can see the funny thing. These houses don’t have neccesarily neighbours, though it is possible, in the future. One side of the house is not painted, has got no windows and nothing to decorate, it is just a concrete frame with piled bricks.

The temples (or at least Monkey Temple) are (re)build by throwing a concrete mis against the wall which will be given an extra push. This way of building has been used for deccades or even centuries and they will keep using this method although the earthquakes might have proved that this way is not the most solid way to build.
And in one way, I understand that they keep using this method. An other way of building would make the temples less of a Nepali temple.
Still I hope they will use a more solid way to rebuild the houses.